admin
เซปักตะกร้อกีฬาที่คนไทยคุ้นเคยแต่ทำไมดูแปลกสำหรับต่างชาติ
เซปักตะกร้อ อาจดูแปลกสำหรับชาวตะวันตกส่วนใหญ่ แต่จริงๆ แล้วมันเป็นกีฬาที่ได้รับความนิยมอย่างมากในเอเชียและมีมาตั้งแต่ศตวรรษที่ 15 และเป็นกีฬาที่คนไทยตั้งแต่สมัยก่อนนิยมเล่นเพื่อออกกำลังกายหรือเพื่อการแลกเปลี่ยนเข้าสังคม
คำว่า “เซปัก” มาจากภาษามาเลย์ แปลว่า “เตะ” และ “ตะกร้อ” มาจากภาษาไทยที่แปลว่า “ลูกบอล” รวมกันเป็นเตะลูกบอล แต่มันไม่เหมือนกับการเตะฟุตบอลที่ชาวตะวันตกคุ้นเคย เปรียบเทียบง่าย ๆ คือคล้ายวอลเลย์บอลเนื่องจากสนามถูกแบ่งด้วยตาข่ายและทั้งสองทีมต้องเตะลูกบอลที่ทำมาจากหวายให้ข้ามตาข่ายและลงในเส้นต่างจากวอลเลย์บอลที่ไม่อนุญาติให้ใช้มือ ต้องใช้เท้า เข่า หน้าอก หรือศรีษะเพื่อสัมผัสลูก
กีฬาตระกร้อสามารถเล่นได้หลายรูปแบบดังนี้
- ตระกร้อวง กลุ่มผู้เล่นจะต้องอยู่ในตำแหน่งเป็นวงกลมเตะลูกตระกร้อส่งไปมาในวงให้ได้นานที่สุด ความสนุกอยู่ตรงที่มีการใช้ลีลาท่าทางในการเล่นหรือการหลอกล่อที่จะเตะไปยังผู้ใด
- ตระกร้อบ่วง การเตะตระกร้อให้ลอดบ่วงเล็ก ๆ ที่ติดตั้งในที่สูงเล่นเป็นวงเตะตระกร้อให้ลอดบ่วงไปยังผู้อื่น บ่วงยิ่งสูงหรือมีจำนวนมากเท่าไหร่ก็ยิ่งท้าทายสำหรับผู้เล่น
- ตระกร้อเดี่ยว เป็นการโชว์ทักษะลีลาในการเล่นตระกร้อด้วยตัวคนเดียวใช้ทุกส่วนของร่างกายในการเล่นโดยทำยังไงก็ได้ไม่ให้ตระกร้อตกพื้น ไม่ว่าจะการเดาะลูก การทรงตัวตระกร้อติดไว้ที่ส่วนใดส่วนหนึ่งของร่างกาย
สำหรับชาวยุโรปนี่อาจฟังดูแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะจัดการแข่งขันแบบใดแบบหนึ่ง แต่คุณจะต้องทึ่งกับระดับทักษะและความเป็นนักกีฬาที่มีให้เห็นระหว่างการแข่งขัน กีฬาชนิดนี้เล่นในประเทศไทยและมาเลเซียเป็นหลัก และเป็นการแข่งขันปกติใน เอเชียนเกมส์ และ เอเชียตะวันออกเฉียงใต้
